o panteón de Santar

Ao longo dos anos presidiu o centro do cemiterio de San Miguel, solitario e sempre cun pequeno aro de misterio.

Hoxe na lápida vemos gravado  un nome, Venancio Santar Abraido, pero… ¿quen foi este home?¿ Un bispo? ¿Un sacerdote?¿ Que ilustre personaxe repousa neste lugar?

Venancio Santar Abraido naceu no 1844 en San Salvador de Piñera (Oviedo).

Foi fillo  de Fernando Santar cirurxán e natural de San Miguel de Reinante e Josefa G. Abraído de Taramundi.

A penas se sabemos da súa vida, salvo que emigrou con menos de vinte anos  á Habana xunto cun irmán, Xesús, e que anos despois fixo fortuna en México.

Faleceu con 54 anos en Puente Viesgo (Cantabria) intuímos que aqueixado dunha enfermidade e alí foi enterrado nun primeiro momento.

Antes de falecer nomeou varios albaceas que velarían polo cumprimento do seu testamento, entre as súas disposicións ordeaba que se doarían cuarenta mil reais para a construcción dun novo cemiterio na parroquia de San Miguel de Reinante. 

Dous anos despois do seu falecemento,  o cemiterio estaba construído facéndose o 26 de outubro do 1900 o primeiro enterramento. 

Catro anos despois comezouse a construír o panteón que todos coñecemos, e os seus restos foron trasladados dende Cantabria a San Miguel.

Na cláusula do seu testamento  ordenaba ademais aos seus albaceas que despois de cumprir e pagar todo o ordenado, do sobrante instituía por herdeiras universais a cen mozas honradas entre quince e trinta anos, sesenta da parroquia de San Miguel e corenta da Parroquia de San Pedro de Benquerencia.

Parece que houbo certos problemas co pagamento desta disposición por parte dos albaceas e o caso foi tratado incluso no congreso dos deputados. O caso é que a  lista destas cen rapazas foi  feita non sen algunha que outra reclamación de rapazas que se crían prexudicadas por non figuraren na lista.

Hoxe deixamos este pequeno recordo en agradecemento ao seu bo facer polo pobo.

Traballo de campo de Faustino González Recalde. 

Panteón de Santar, por Andrés Bourio